อาสน ๑ หมายถึง [อาสน] ก. ปรารถนา. (ปรัดเล); ขัดสน. (ข. อาสนฺน).
[อาดสะนะ, อาด] น. ที่นั่ง, เครื่องปูรองนั่ง, (ใช้เฉพาะพระภิกษุสามเณร). (ป., ส.).
[อาดสะนะ, อาด] น. ที่นั่ง, เครื่องปูรองนั่ง, (ใช้เฉพาะพระภิกษุสามเณร). (ป., ส.).
[อาดสะนะ, อาด] น. ที่นั่ง, เครื่องปูรองนั่ง, (ใช้เฉพาะพระภิกษุสามเณร). (ป., ส.).
น. โรงฉันอาหาร (ใช้แก่พระสงฆ์).
น. ที่ยกพื้นสําหรับพระสงฆ์นั่ง.
(แบบ) น. ความตาย. (วรรณ) ก. ตาย เช่น โทษลูกนี้ผิดเป็นนักหนาดังแกล้งผลาญมารดาให้อาสัญ. (สังข์ทอง). (ป. อส?ฺ?ว่า ไม่มีสัญญา).
ว. ไม่ซื่อสัตย์, ไม่ซื่อตรง, กลับกลอก, เช่น คนอาสัตย์, อสัตย์ก็ว่า. (ส. อสตฺย).